دریاپژوه

 

دریا پژوه

بپا تا پشتِ کوهی را بگیریم

سراغ ناستوهی را بگیریم

دلِ ما سیرِ اسرارِ سرابست

پیِ دریا  پژوهی  را بگیریم

سر لوحه

صفا سر لوحۀ  اندیشۀ  ماست

محبت برگ وبارِ ریشۀ ماست

جفـــــــای ایلِ آتش را کشیدن

جدید ن نه که جداّ پیشۀ ماست

زهر وزقّوم

چه خوش گرسر نوشت ازسر نویسیم

برای  نســــلِ  نام آور  نویسیـــــــم

به  جای  جام  جهلِ  زهـــر و زقّوم

زلا لی  ا ز لبِ  کـــــــــوثر نویسیم

مذهبِ رندان

چرا چشمت به احساس آشنا نیست

جفا در مذهبِ رندان روانیست

مگر نشنیدۀ  از  در و دیوار

که چوبِ حضرت اورا صدانیست

غمواژه ها

بســـــوی  قلۀ  آهت  دویدم

میانِ لحـــــــظه های اوتپیدم

نشستم پهلوی غمواژه هایت

غمت رادیدم از خود وارهیدم

فکرِ سحر

چه دورا دور می بیند امیدت

جفارا کور می  بیند  امیدت

مگر فکرِ سحر بر کله ات زد

که خوابِ نور می بیند امیدت

دستِ طوفان

مده در دستِ طوفان را یگانم

ازین بی سر نوشتی وارهانم

زبانِ  نالۀ  من  مــــــوکشیده

گــــــرفته در سراپای روانم

خط غلامی

هر آنچه را بخواهی می نویسم

سپیدی را سیاهی می نویسم

خطِ سرخِ غلامی را برایم

به لوحِ بی پناهی می نویسم

دستِ تعلق

دل از دستِ تعلق پیرتاچند

به پای او غل وزنجیر تاچند

شدی زندانی دنیای نیرنگ

زرنگِ مهربانی سیر تاچند

سراغ

سراغِ ننگ می گیری چه حاصل

دلت را منگ می گیری چه حاصل

بپر    تا   آنسوی    اوجِ   تعلق

جهان را تنگ می گیری   چه حاصل

کسرِ شان

دلی کز دودمانِ بی نشان است

براو آیینه داری کسرِ شان است

کش و فشّی که با نامت رقم خورد

پر وبال هوس را آشیان است.

....

نورالله وثوق

سه شنبه1390/5/11

http://norollahwosuq.blogfa.com/

http://delwajahha.blogfa.com/