شفیق رفیقی
عید درفراق دوستان
بـه روزعـیـد دلـم بـهـرتـو دعا خواند
تـرا زآنطرف مــرز هـا فــرا خوانــد
زبان چو یاد تــرا میکند، زدل تنگـی
مــرا زدوری تـومـرد بـیـنـوا خـوانـد
***
هـــوای عـیـد هـــوای تـرا بـبـردارد
طـلـوع صـبـح خـیال تــرا بسردارد
بچشم برسرصد راه عاشــقی قربان
که با امیـد بـهـرچـارسـونـــظـردارد
***
به روز عـیـد چـوآیـیـنه در نظـــرآیـــــی
دلــم گـــواه دهــد بــــــی خـبــر زدرآیی
هــــــزارعید شود برسرم زقسمـت نیك
بـــه روزعـیـدبـسویـم تـوازسـفـرآیـــی
***
هلال عیدچی بینم که بیتوعیدم نیسـت؟
زروزعیدوهـمه عشرتش نویدم نیسـت
مرابه مجـلس یاران وجـشن عیدچـکار
که گه به نزدمن این قلب ناامیدم نیست
***
به روزعید تمنای دل دوچـنـدان اسـت
هـوای دیـدن آن دلـبرسـخـندان اســـت
توازمحـبـت آن یـارهـیچگـه مـپـــرس
"شفیق"جسم منم یارهمنفس جان است