سفرۀ غم

ملک بی  صاحب ما بی در و بی  دیوار است

زآنجهت جای خس و خرغوله ها و خار است

هـــــر طرف چاله ای  یا  پرتگهی  می بینی

خانه  ای عقــــرب  و زنبورسیاه  و مار است

کشت ما  دستخوش  توفان  حــــوادث  گردید

دهگان  دست روی  دست بُود... بیمار است

هر کجا  است همین خاک و همین  موسم  تر

لیکن اینجا همگی صخره و سنگ انبار است

همه جا  لطف  بود زندگی  و حاجــــت خیر

بخت بد  بین  که  اینجا همگی  اشرار  است

هر کسی حرف حقیقت زد و حق گفت دریغ

سر او  منتــــظر  حلقه  و چوب  دار  است

***

ای خدا!  تا  به  کی این  فنته  روا میداری

تا کی این سفرۀ غم بر دل ما هموار است؟

نعمت الله ترکانی

24 اگست 2012