صیاد

 

الا یا ایهاالّصیاد !

مزن تیرم

مبندم پا به زنجیرم

مرا هست جوجه ی بیماردربستر

بمیرد درغم مرگم

اگر میرم !

الا صیاد فرزندی ترا هست ؟

چـو من در خانه

دلبندی ترا هست .

ترحم کن بچشم اشکبارم

اگردانی خداوندی ترا هست .

الا صیاد سنگین دل !

توبرگـوشت و رگم مائل

و من برعطف تومایـل

مریز خونم ،

مشو جاهل .

جوانمرد باش صیادا !

مبند لبهای خندان را

مزن با هم سکوت جنگل مارا

مَکش تیر و مَکُش

مرغ غزلخوان را .

 

   لطیف کریمی استالفی