افغان موج   

آواره  

کجا از دست غمهای تو آرامی بود امـــکان

تمام شب مینویــسم حدیث باطل و هـــــذیان

گناهی سر زد ازمن عمر باید با پــــریشانی

برای واژۀ عشق  تو باشم سخـت سرگردان

ترا در یک شب مهتاب می خواهم کنار خود

بباغ مثوی هـا و غزل میسازمت مهمـــــان

بیا یکبار دستت را بـــبوسم ، راز دل گویم

مرا آزاد کـــن از حالت تنهای سرگـــــردان

ز هرم بوسه ات آتش بزن بر تار و پود من

بسوزان وکــبابم کــن میان تاوه و  بــریان  

من ام آواره امـا هرکجا قلبم به پیش تسـت

اگردر جرمنی باشم، امــــریکا و یا ایــران

نعمت الله ترکانی