ازانجنیرشفیق \"رفیقی\" کابل

عید درفراق

بـه روزعـیـددلـم بـهـرتـودعاخواند

تـرازآنطرف مــرزهـافــراخـوانــد

زبان چویاد تــرامیکند،زدل تنگـی

مــرازدوری تـومـردبـیـنـواخـوانـد

***

هـــوای عـیـدهــوای تـرا بـبـردارد

طـلـوع صـبـح خـیال تـرا بسردارد

بچشم برسرصدراه عاشــقی قربان

که باامیـدبـهـرچـارسـونـــظـردارد

***

به روزعـیـد چـو آیـیـنه درنظـــرآیـــی

دلــم گـــواه دهــدبــــــی خـبــرزدرآیی

هــــــزارعیدشود برسرم زقسمـت نیك

بـــه روزعـیـد بـسویـم تـوازسـفـرآیــی

***

هلال عیدچی بینم که بیتوعیدم نیسـت؟

زروزعیدوهـمه عشرتش نویدم نیسـت

مرابه مجـلس یاران وجـشن عیدچـکار

که گه به نزدمن این قلب ناامیدم نیست

***

به روزعید تمنای دل دوچـنـدان اسـت

هـوای دیـدن آن دلـبرسـخـندان اســـت

توازمحـبـت آن یـارهـیچگـه مـپـــرس

"شفیق"جسم منم یارهمنفس جان است

روز اول عید سعید فطرسال 1389 سروده شد