افغان موج   

از سروده های بلقیس بخاری

مدینه منوره

 

وطـن آغـوش پُـر مهـرت جهـان و جان هر افغان

وطن  عشـق  دل انگـیـزت نـواى  قلـب هر انسان

زمـيـن آريــا هــسـتى , تـــو اى افـغانــستـان  مـن

تــو خاک  پــاک ما هـستـى تـو اى افغانـستان مـن

وطــن  افـغـانســتان  مــن  بــنازم  نـام  زيــبايـت

تـو  قــلب  آســيا هـستى  بنـازم  مـوقـع  و جـايـت

وطــن دشــت و بــيا بـانـت بــنـازم  كــوهـسارانت

هـــواى بـهـتــريـن دارى, بـنــازم بـرف و بـارانت

چـه زيـبا كـوهـسارانـت , بـه  سالنگ و بدخـشانت

بـهـاى  قـيـمـت  عالم  ز يـاقـوت  و  ز مـرجـانـت

بـســا  آن لاجــورد  تـو كـه پنـهان اسـت در کـانت

زمــرد  را چـه رنـگ خـاص والمـاس درخـشانـت

وطـن  در  دامـنت  آمـوخت  سـينا  عـلم  انــسانـى

بــه قـانـونــش قـدم بر داشــت بــراى درد  درمـانى

وطـن  فـرهـنگ و كـلـتورت  بـسـا سازنـدگی  دارد

چو مولانا وجامى وابو القاسم هزاران رنگ وبو دارد

وطــن را مـركـز فـرهـنگ  و كـلتور زمـان  خوانـم

وطــن  را  زادگــاه قــهــر مــانـان   جــهان   دانـم 

وطـن مـرز گهـر بـارت مـكـان  افــتخـارات  اســت

هــزاران مــرد دانـشـمـند تـرا در سيـنهء پـاک است

وطــن آن مـــرد  دانـايــت  جــمـال الـديـن افــغـانى

تـرا  پـیـوسـت بــا عـالـم  بـه  درک و فـهـم اسلامى

جمال  الدين  افــغـانـى  كـه مــرد ابــتـكـارات اسـت

بــراى  عـالــم  اســلام  كـمـال او  مــباهـات  اسـت

وطن حماسه هاى قهرمانات درخـشـان كرد تاريخت

پـژوهـشـگـر محقـق را هـزاران وصـف و تعريـفـت

چــه مــردان دلــيـر و  بـا شـهـامـت  سـر فـدا كردند

ز نـانــت  بــا  شـكـيـبايى عجـب حمـاسه هـا كـردند

مـجـاهـد  جـان  بـكف بنهاد  بـراى حفـظ نـا موسـت

به مـلـيـون  ايـن  شهـيـدانـت چـراغ  تـو و فـانوست

وطـن را مـهـد پـيــدايـش وطـن را  آشـيـان  خـوانم

وطـن را بــسـتـر راحـت بـراى جسـم و جـان دانـم

بـنـازم اى وطـن خـاكـت , هـواى دلـكـش و صافـت

خـرابـت  كـرد  ايـن  و آن  بـنـازم  سينـهء  چاکت

بـه  تـاريخ  تمـدن ها هراتـت را بــسا فـخـر اسـت

بـه عمران وبه معـمارى تـرا مـردان بـا فـهـم اسـت

ز بـلـخ وغـزنـى وهــرات , بـسا شاعر , بسا عالم

هـمه شهـر تو پُـر گوهر, ديـارت پر زهر حازم 

بنازم كابل معروف , كه درعشقـش  وجودم سوخت

بنازم   كندز سر سبز كه  بـا  يـادش  ملولم  سخت

خـيـالـم  هـر  نـفـس  دارد  هـــواى  درهء   پـغمان

بنازم باغ و بو ستانش , زسيـرش روح گـیـرد جان

هـزاران  بـاغ  پُـر مـيـوه  بــه بـغـلان و سمنگـانت

چـه سـر سـبز و پُـر ازحاصل , بنازم دست دهقانت

بـه بـسـت و بـامـيانت نـيز ترا  آثـار  تــاريخ  است

نـمـاد  از تـمدن جـلـوه  گـر درعـمق تـاريـخ اسـت

چـه  مـقـبول و قـشـنگ اسـت مـنظر آن بـند اميرت

شـگـفـت انـگيز و دلكش دره  هـاى سبز پنجشیرت

زهـلمند وفراه و قـندهار و ننـگـرهـار بس فروزانت

بـسـا فـرزانـه گـان بـرخـاست براى  عزت و شانت

تـخـارت جـلـوهء خاصى بخود دارد  زهر فـرهنگ

بـنـازم مـيـوه هايش را فراوان است  و  رنـگارنگ

بـدخـشـان را بسا شهرت , به پاميرت  بـه واخانـت

عـجـائب قـصه هـاى نـغز ز فـيض آباد   با ستانت

چه زيبا و قشنگ است,راغ و زيبـاک  و كلفگانـت

ز كـشـمت هـر چه گويم كم, ز درواز چو بوستانت

وطـن  يـاد  دلاويـزت  بـمــن روح  و روان بخشد

وطـن عـشـق دل انگـیزت بـمن جان وجهان بخـشد

وطن آغوش مادراست , وطـن را جـاويدان خـواهم

وطن را گلشن پـُر گل , وطن را من زجان خـواهم

((بخارى)) گر به غربت است , نباشد از خيالت دور

 كـه  تـصـويـر جهــان  تـو مـرا بخشد  ضـياء  و نور