دو پارچه شعر از شاعر ارجمند افغانستان جناب نعمت الله « مختار زاده »

فتوای دلقک

جنگ و جنگسالار تا در ملک ِ ماست       هر طرف بینی ، چو دشت ِ کربلاست

گــر سیاست   دلـبر و ، دین دلرباست       ریش ِ هــــردو ، بسته در پای ملاست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

رهبر ِ بی عرضۀ ما ،  کــــور و کــر       فــــرق ،  نـتــــوانـــــد  میان ِ پا و سر

اخـــتـیـــار ِ اســب  ، داده دست ِ خــر       کار ِ فرهنگ ِ وطن ، پا در هـــواست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

خــــرم ِ قــــانــــغـــوذک ِ  غــندل نما       لاشخــــــور ِ بــانـــد و مــانـــد ِ مافـیا

دشمن ِ تاریـخ و هـــــم فــــرهنگ  ها       نوکــر ِ دالــخـــور ِ ، پاکســتانـــیاست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

بَــــد قــــواره   ،   آن هیـولای چــتـل       گنده فکر و ،  گنده پوش و ، بــد کفـل

وحشی یی  ،  بـدبـوی ِ بـد خوی کچل       نــوکــــــر ِ گلبــــدیـن و از طالــباست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

هــــرچـــه پاکســتان بگــویـد ، آن کند       دشـــمـنـی  ،  بـــا ملـت ِ افـــــغان کند

راد مــــردان  ،  داخـــــل ِ زنـدان کند       میگــــــه این قــانــون از بابای ماست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

لیک  فــــیاضی کـه   ،  بــا نام ِ نصیر       بس حقیقت گـــــو و ، صادق ، بینظیر

گشته نــــزد ِ کـــرگس و  زاغان اسیر       هــــرکه حق گوید ، سزاوار ِ جزاست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

مـحــــترم فــــــیاض ،  افــــــشا میکند       پـــــای اســـــماعــــیلــه بــیجــا میکند

نا امین فــــــرهنگــــــه رســـوا میکند       حیف ، آب و بــرقش  از باد ِ فـــناست

ِ گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

رشــوت و قـــاچـاق و ،  آن کار  ِدگر       غا رت و فحشـای ،  بــا زیــر و زبَـر

با تجــــاوز هـــای جنسی ،  سـر بـسر       تحفــه هــــای رهبران ِ بی خــــداست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

از ریـــاســــت گـویمت  ،  یا از ریــا       از وزارت گـــویمت  ،  یـا از ســـــنا

وز لــــواطت گـــویمت  ،   یـا از زنا       آنچه را گویم  به قـرآن ،  کـُل بجاست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

بـــیـن ِ شــــــورا و ،  وکــــیلان ِ دغا       هـــــــم رئیســـــان و ،  وزیــران شقا

چــــون لـواطت  مُد گشت  و هـم زنـا       کـــــرزی و قانونی  شایـد در خفاست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

بچه بازی، چرس و هم تریاک و بنگ       جامنی بسـتن به تن ،  در پای ، زنگ

رقصی در میدان، با سارنگ و چنگ       غیرت و هم ننگ و هم ناموس ِ ماست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

گـــه دوازده ساله ،  گه هشت ساله را       گــه مـرغ و ،  گاهی هـم ، بزغاله را

نــــوه هــــای عــــمه و از خــــاله را       این دنائـت ، ایــن رزالـت از کجاست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

چــار مـرد ِ وحـشی یی  قـــــرآن زده       هـــم  زنـا  ،  با مـادر و خـواهـر کده

جــان ِ طفل ِ هشت ساله  ، چون دَدَه      «نعمتا» بس ، بیش ازین شرم و حیاست

گـفـتـن ِ حــــرف ِ حـقـیـقـت نارواست

   اسّن آلمان  دوم اگست 2008

 

 

خینۀ بعد از عـید

تا  نفـس  باقـیست  ،   ( اِفـشا ) میکنم

( محشری )  با  ( شـعـر)  برپا میکنم

در شمال و در جنوب و شرق وغرب

هـرکـه ( خائن)  بود ، ( رُسوا) میکنم

از( وزیـر) و از(رئیس) و از(وکـیل)

هــم  ز پـا یـان   ،   هم  ز بـالا میکنم

تا ( رئیس ِ دولـت )  و ( دارالـقـضا )

( حاکـم ) و ، ( والـی) ، بــرالا میکنم

فلم ِ ( قمچین )  می چـَـلــه  در سینمـا

نقش ِ (  کــرزی )  را  تـمـاشــا میکنم

هـم (بچـِه فلم) است ، هم (بدماش ِفلم)

یاد ِ ( دارا سـنگ )  و (  تارا ) میکنم

(مسخره ) ، خوب رول بازی میکـُنـَه

حــیرت از  ا کـت ِ  ( سـپـنـتا ) میکنم

(دختر ِ فـلمش )، نمی دانی کی بـود ؟

فکــر ِ ( شیرین) و ،  (زلــیخا) میکنم

( داسـتانش ) را نوشــته ، ( طالـبان )

شـکـــــوه  از این بیخــــدا  هــا میکنم

( پَـخـپَـلـُو ) آن ( ثابت) زنچـو صفـت

بُـوقـچـه  و  پُـشـتاره اش  ،  وا میکنم

جرئتی بنموده (کـرزی) گفت  ،  حیف

(خـینه) بعد از(عـیـد)، (اونجا) میکنم

لیک سـودی می نـبخشـد ، ( کرزیا )!

کــار ِ حـالا  ،  گــر  بــه فــردا میکنم

کاش  مـیکـردی   ،   ز اول  اینچـنین

تــا نـمــی گـفــتـی   ،   مُـجَــزّا میکنم

زور ِ بیجا ، کی کـَـنـَد (مـیـخ ِ فــلک)

گر کـَـنـَد ، ( بـیخـش )  خـُنـَـثـّا میکنم

مهلت ِ بیست ساعته  ،  کــاری فــــتاد

حــل ِ مشکل  ،  بـــــرق آســــا میکنم

خیلی آسان ، زود (نافت)، رفت، رفت

مُـفـت و ارزان  ،  بسـته بـرجا میکنم

بار ِ دیگر ، هوش کن  (  نافت ) نــره

ورنـه  از ( نافت ) ، ( مُـعـما ) میکنم

مویی گـــر کم ، از سر ِ ( فیاض ) شد

طــاقـــت ِ فـــرهنــگ  ،  فرسا میکنم

حال رفتن رفتن ِ( بوش ) است  و من

در غــیـابـش  پـُخـتـه ( حـلــوا) میکنم

تا شود شیرین  ، دهـان ِ شرق وغرب

تلــخ هـــــا را ، چــون مــربّـــا میکنم

( جنگ وجنگسالار ) را در پــای دار

بســته با ( لـُـنگی ) ی ( مُـــلا) میکنم

از( سیاست ) ، ( دین ) را سازم جـدا

( تــاجـرانش )  را  ،  چــلـیـپـا میکنم

کـــار ِ ( ا ُبـا مـا ) اگـــر بــالا گـرفت

پشت ِ ( گـلـبـدیــنه )   ،  ایـــلا میکنم

بعـد ازان  ریش ِ ( محقـق ) را تراش

چـَـپَــه ،  بــا (  ربانی آغـــــا ) میکنم

اعـتصابـی کـرده آن (ماهـیچـه خور)

نــنـگ ، از آن ،  ( بـد هــیولا) میکنم

موتر ِ( کادیـل ) و ( مادیلش ) چی شد

پـنچـــرش  بــا خـــار ِ شــــورا میکنم

( طالبان )  را  با لـبـاس ِ ( کوچیان )

مسـتـرد ،  در دشت و صحـــرا میکنم

تا کـــــه با صلــــــح و صـــفا و آشتی

حـــلِّ مشکـــــل هــــــای دنـــیا میکنم

عــــهد و میثاق ِ جــدیــدی ، بین ِ شان

بســــته  ، باهـم   مُهـر و امضا میکنم

بار ِ دیگـر  ،  گـــــر خطای سر زدی

عـــدل ِ قــانــونـــی   ،  تـقاضا میکنم

بعــد ازان ،  از خـــــون ِ گند ِ طالبان

جاری ، نهـــر و   جوی و دریا میکنم

بـــــا تمــــام ِ خـــائـن و جنــگ آفرین

بــــا ســـــلاح ِ  شعـــر ، دعـوا میکنم

( اتمر ) و ( قانـونی ) و (مسعود) را

بر( عــرب ها )  ، مفت   سودا میکنم

( دوستم ) را ( زنگ وجامن ) میزنم

( خــرم ) و ( ســیّاف ) ، شـیدا میکنم

(بیلر ِ بم) ( وردک ) و ، امــا ( فهیم)

( فــیل ِ چــوبی )  اســم   اِهــدا میکنم

( صبغت الله) ، ( مقـبـل) و(مـلاعمر)

در( طویـلـه )  ،  بســته یکــجا میکنم

نوبت ِ ( فــــرهنگ ) بـعــداً می رســد

(  نا امین ِ )  کــــــور ،  بـیـنـا میکنم

خان ِ ( اسماعـــیل ) را بی آب و برق

بســـــته بــر زنـــگ ِ ( کلیسا ) میکنم

( کــــرزیـا ) !  عاقل شو و بیدار باش

از حـــضورت ،  ایــن تـمـنــــا میکنم

تـــرک ِ جمهوری کن و ، منزل نشین

ورنه هــر جا ، شور و غــوغـا میکنم

شـعر هـای  تند و  تیز و  ( قهر خیز)

هــــفـتــۀ چنــــد بـار  ،  انــشــا میکنم

(چارشـنـبه هـــا ) ، به آقای (شکیب)

خــوانـــــده ، درد ِ دل ، مــداوا میکنم

چون ( صدای مردم) است ونه  ز من

امـر ِ شــانــــرا  ،  زود اجـــرا میکنم

یا که میخوانم بـه ( تیمورشاه حسن )

( خشم ) و( قهـرش ) را گریزا میکنم

لیک بر( مهـریه جان ) از صدق ِ دل

قصه  از ( مجنون )  و ( لـیلا) میکنم

گــــر( خلـــیل داوری )  آزرده  شـــد

نـرم نـرمک  ،  ( تـرک ِ دنیا ) میکنم

محترم ( وهاج ) ،  دارد  ( درد دل  )

از( ســـراجـش ) ،  دیـــده بـینا میکنم

او کـه صاحـب امـتـیـاز و ، سر دبـیر

از رقــیـمــش  ،  کــــام  احـــلا میکنم

من که از همکار ِ خاص ِ  ( درد دل )

افـتـخـــــار ،  از ایــن مســـــما میکنم

با تشکـــــر ،  از جـناب ِ  ( اَ بــوی )

خــواهـشـا تـش  را  ،  پــذیــرا میکنم

گــر شــود  وی ،  یکشبی مهمان ِ من

پخته ( تـرکاری ) و ( شوروا ) میکنم

نه (شراب)و(بیر)و،نه(چرس)و(چلم)

اکـتـفـا  بـر ( چای ) و ( کـولا) میکنم

« نعمتا » حالا کـه گپ شد لُخت ولـُچ

بــــر تــنـش ،  از شــعـــر کـالا میکنم

 

نعمت الله مختارزاده

 30 جولای 2008 شهر اسن آلمان