هفته ی گذشته مقاله ی را زیر نام (اوزبیکها و ترکمنهای افغانستان در کانادا )
به نشر گذاشتم تعدادی از خوانندگان پشنهاد نمودند که علت اینکه چرا سفارت و قونسگری های افغانستان در کانادا یک هموطن اوزبیک ما را در کار استخدام نکردند بندانند ، با تلفونهای مکرر به سفارت افغانستان در اتاوا موفق صحبت با هیچ یکی از کارمندان سفارت نشدم به مسیج های صوتی و تحریری به تلفون ، تارنما و فیبسوک رسمی سفارت گذاشتم اما هیچ جواب دریافت نکردم و یا به گفته وطتی به قصه ی ما نشدند.

در سفارت کبرا و قونسولگری های افعانستان در کانادا بیشتر 50 دیپلومات
افغانستانی کار می‌کند در بین آن‌ها یک هموطن اوزبیک و یااز سایر اقوام تورک نیست.
شنکی کروخیل سفیر کبیر افغانستان در کاناداست.
خانم شنکی بین افغانها خاله شنکی و در رسانه‌های کانادایی زن با چادری مشهور است .
خانم کروخیل هیچ تجربه دیپلوماسی نخوانده واز نام کوچی ها در پارلمان افغانستان راه یافت آموزش دیده از مدرسه‌های پاکستان است که در طول تاریخ پاکستان به سعادت مرد افغانستان بی‌تفاوت بوده و هر آنکه را که تربیه می‌کنند به مقصد غارت دار و ندار افغانستان است و بس .
شنکی کروخیل که از نظر دیپلماتیک به این مقام سازگاری ندارد سر و وضع آن به یک دیپلومات نمی‌ماند و به فرهنگ دیپلوماسی آشنا نیست و مکاتب را با ادارات دولتی کانادا بزبان پشتو ارسال میدارد که ادارات آن به این زبان آشنایی ندارند و به مشکلات روبرو می‌شوند .
از زمان تعیین شدن او به این سفارت کمک‌های افراد و ادارات کشور کانادا یا قطع
شده و یا کم گردیده است... کارمندان سفارت تنها مصروف های های ویزه پاسپورت و تصدیق قباله و نکاح خط اند... و بس.
در روز های اول خانم شینکی ملاقات های را به تقاضای خود غرض معرفی با هموطنان و رسانیدن پیامهای دولت در شهر های انتاریو ترانتو و ونکوور ترتیب دادند..
رسانه‌های افغانی در ترانتو انتاریو از سخنان خانم کروخیل راضی به نظر نرسیده و حتی آقای خالد برنامه ساز تلویزون 24 ساعت تشویش از پیدا شدن جدید اختلافات قومی عقیدوی و منطقی شده خطر برگشت اختلافات سالهای 90 و 2000 شده و مثل جهت گیری های دلخراش بین هموطنان یاد اور شده است.
خانم کروخیل با هموطنان ما در شهر ونکوور دیدار نمود من با یکی از کارمندان قونسلگری در تماس شده از نو اوری های سفیر پرسیدم گفت: لوحه قنسولگری را به زبان پشتوبود انرا روشنتر ساخته گفته زبان ملی و دولتی ماست باید برازنده به نظر بخورد.
من به کارمند قنسول گفتم بهتر بود هدایت میداد که در مکتب سید جمال الدین افغان که یگانه مکتب رسمی افغانستانی ها بیشتر 30 سال است در ونکوور فعال است و اطفال در انجا باید آموزش زبان یابند ... برنامه‌های تدیریس انرا اصلاح نموده و واموزش زبان پشتو را به اداره آن مکتب هدایت میداند تا فرزندان هموطنان پشتو زبان ما ازنعمت آموزش زبان مادری شان بهره مند میشدند.
کانادا کشوریست که هنوز هم با انگلستان با برخی از مسایل سیاسی مرتبط است .
و هنوز در روابط بیرونی مشوره ی دولت انگلستان را باید در نظر بگیرد . در مسایل جهانی بخصوص افغانستان شریک عمده ی آمریکا و انگلستان است .
کشور کانادا برای افغانستان مساعدت های لازم را ادا نموده و در سال جاری در بخشهای مختلف بودیجه نیم میلیارد دالر را برای افغانستان  تصویب نموده و در آینده ازین کمک‌ها دریغ نمی‌ورزد.
سالهای قبل مردم و دولت کانادا کمک‌های چشمگیری برای مردم افغانستان داشت:
در کانال 1 تلویزون کانادا همیش خبری از کمک و همکاری دولت و مردم کانادابه افغانستان را نشان میداد و سبب تشویق نهاد های کمک رسان و انسانهای مهربان کانادایی میگردید.
بیاد دارم شخص باز نشسته کانادایی از ایالت انتریو مبلغ جمع شده در حساب بانکی اش را ذریعه ی افراد به قندهار فرستاد مکتب بسازد تا اطفال هموطن ما در صنف بالای چوکی نشسته با کتاب درسی درس بخوانند و جریان اعمار مکتب و تدریس انرا به باز نشسته کانادایی آوردند و ویدوی انرا تشویقی در بعضی از ادارات اجتماعی به نمایش گذاشتند.
از هزار ها قسم نمونه شیوه یک از کمک‌های مردم کانادا را به افغانستان مثال می اروم:
در زمان که آقای بنام غیاث توخی قنسول افغانستان در ونکوور بود یکی از مکاتب مربوط ایالت بریتش کلمبیا (فندریزینگ) را به مقصد کمک برای اطفال افغانستان ترتیب داده در آن والدین و شاگردان آن مکتب گردهم آمده بودند من و خانم شفیقه نورزی مؤسس و مدیر مسوول مجله زن در قطار دعوت شدگان بودیم.
محفل با سخنان کوتاه رئیس مکتب آغاز وسپس خانم شفیقه نورزی در رابطه به وضع مشقتباراطفال افغانستان ، کمبودی نان، لباس ، مواد درسی ، مکتب و شرایط تعلمی اطفال افغانستان صحبت مبسوطی نمودند...
سپس( فند ریزینگ) جمع‌ آوری پول آغاز شد. والدین از یک طرف و شاگردان از طرف دیگر لین بستند و شاگردان مکتب هر یک چند دالر که بخاطر نان چاشت در جیبهای خود داشتند به صندوق گذاشته شده اعانه برای اطفال افغانستان انداختند. رئیس مکتب از خورسندی اشک می ریخت و گفت: تشکر از شما که آمدید واز شنیدن سخنان اثر گذار تان شاگرادان من درس شفقت و مهربانی اموختند وحس انساندوستی در وجود آن‌ها بیشترشدند.
مدیر آن مکتب به آرزو همکاری بیشتربرای اطفال افغانستان شده ،وعده اسکالر شیپ برای اطفال مستعد افغانستان که نیار آموزش به آن مکتب را دارند نمودند. ،
فروشنده های بوفی (خوراکه فروشی) مکتب با چهره‌های ارام گفتند امروز در حدود 1000دالر کمتر فروختند اما احساس راحت روحی می‌کنیم که کار خیر را انجام داده ایم و به اطفال بی بضاعت افغانستان کمک شده است .
در سالهای اخیر تعدادی از اداره های خیریه مدد رسان به افغانستان با کم علاقه گی در مورد مدد رسانی بنظر رسیده و از نتیجه رسانیدن کمک‌های شان به مستحقین ناراض بوده و علت انرا حضور افراد فاسد در حکومت و زحمات خود رابی اثر یافتند.
یکی از اداره های فرهنگی که با فعالین آن‌ها معرفت داشتم بودیجه امسال خود را کار در سرحد میان افغانستان و پاکستان تخصیص داده نتیجه فعالیتهای خود را برایم باز گو نمودند .وقتی که علت قطع علاقه شانرا با افغانستان پرسیدم ،حضور فعال دیپلومات ها و فعالیت فرهنگی پاکستان را در قسمت تطبیق برنامه هایشان دانستند.
سال گذشته خانم کروخیل 2000000 دالر را از بودیجه وزارت خارجه افغانستان آورد وانرا تنها در دفتر سفارت صرف و میل کرد آیا این مصرف هنگفت کمر شکن نیست؟
همانگونه كه وزارت خارجه هيچگونه ابتكار عمل نه داشته و سفرا و سفارت خانه ها نيز روز خود را گم ميكنند و از انكشافات در كشور بى خبر و شايد منابع اطلاعاتى آنها تلويزيونها و فيسبوك ها باشد و پابند به منافع کشور ما نیستند و از مولفه های داخلی مناسبات را با کشور کانادا تحکیم بخشند آگاه نیستند برنامه ی جلب سرمایداراو انجمن‌های بیشماری مدد رسان را ندارند ...... ادامه دارند الی متوجه شدن انها.

امان معاشر