تبار وسوسهها
گفتی ز مــــــوجِ دغــــدغۀِ بی شمارِ ما
وز سیلِ بی ثباتیِ فکـــــــــــــــرِ نزارِ ما
گفتی: " که فصلِ لاله و باران گذشته است
ما و سرشك و آه دل داغـــــــــــدار ما
بيزارم از تجـــــــارت بازارِ اين ديار
يك كوله بار ماتــم و پا یِ فـــــــرارِ ما
آتش بس است و شعلۀِ شب تا كرانه ها
چندين مجوی هستی صبــــحِ بهــار ما
نوشيـــــدن صـــــدای تبسم از آن غيــر
" توفان اضطــــــراب از آن ديار مــا
***
بر گو تبار وسوسه ها را كه بعد از/ اين
ماييم/ و / باز / نعرۀِ منصـور/ و ار ما
باشد هزار قصــــۀِ ناگفتنی هنـــــــوز
ورد زبان زخــــــمی انــدامِ دار ما
نورالله وثوق
۸۸/۶/۲۱