افغان موج   

نعمت الله مختارزاده                                                        شهر اسن آلمان

جُرمانۀ تلخ

خــــداونـــدا !  نمی دانــم  ، شـکایت سر کنم ، یا نه

لــــــباس ِ پــــارۀ صبر و ،  تحمـــــل بَر کنم ، یا نه

چنان مهــرش بدل دارم ، که غیرت  رخت  بربسته

ز هجــرانــش فــــرو بر حنجرم  ، خنجر کنم ، یانه

عــــنایــت کـــرد   دُشـنامی بمن یکبار نه ،  چندبار

چنین جـــرمانــــۀ تـــلخی   ،   ازو بـاور کنم ، یانه

نــزیبد حـــــرف ِ بــد هـرگز ، لبانِ چون عنایش را

اگـر زیبد ، پس از این ، گوش ِ دل را کر کنم ، یانه

نـــداند از شکست ِ دل  ،  کـــــه آهی در کمین دارد

وگــــر بــــاور نمیدارد  ،  بگــــو محـشر کنم ، یانه

ز هـــــر تیری کــه می آید ، ز بان ِ شــوق را نازم

بـــه عـقـلم عشــــق میگـوید  ،  تـرا اِسپر کنم ، یانه

مُشبّک ســــینۀ شــــعرم  ،  ز ناز و عشوه و تمکین

ردیـــف و قـافــیه زیــب ِ ،  ســر ِ بـسـتـر کنم ، یانه

ســـــفر قـــــافِ وفـــا خواهم ، شکسته بال ِ پروازم

محبت را بـــــه چنگـــال ِ جـــفا ، پــرپــر کنم ، یانه

دل ِ«نعمت» شکست از سنگ ِ دشنامش ز بیرحمی

نـــدانـــــم  ماجــــرا  را  ، ثبت ِ هـر دفتر کنم ، یانه