زن در اجتماع

نعمت الله مختارزاده  12 دسمبر 2008 شهر اسن آلمان

ای زن ! توهم در اجتماع ، چون این و آن خوش آمدی

بـا جسم ِ زیبـا و لطیف  ،  ای قهـــــرمـان خوش آمدی

ای مظهــــر ِ مهــر و وفا  ، وی مصـدر ِ صلح و صفا

بـــا عشـــوه و نــاز و ادا  ،  ای دلســــتان خوش آمدی

ای قسمت و بخت و نصیب ، وی مونس و یار و حبیب

دارو و درمان  و طبیب ، در  جسم ، جان خوش آمدی

ای بلبل و ، ای  عندلیب ،  در وصل ِ گل  باشی اطیب

بــــا آیــــۀ فـتـح الـقـــریب ، روح و روان خوش آمدی

ای طــوطـی ِّ شکــــر شکن  ،  با رنگ و بوی ِ یاسمن

چون مشک ِ آهوی ِ خـُتـن ، رشک ِ جـِنان خوش آمدی

خواهی بسوزی همچو شمع ، سر تا به پا در بین ِ جمع

روشـن نمــایی  انجـمـن  ،  پــرتــو فـشان خوش آمدی

ای زن الاهِـــــه شـــــعــر ِ مــن ، آیـــیـنۀ پُر مهر ِ من

وِرد و طلسم و سِحــر ِ من ،  ای مهـربان خوش آمدی

تا کی اســـیر ِ خانـــه یی ، بر دست و پـا  زولانــه یی

گــه قصه ، گه افسانـه یی  ،  ای داســتان خوش آمدی

بـرخــیـز و گــو ، حـرف ِ دلت ، آسان نما هر مشکلت

تـا گـُل بــرویــد  از گِلـت  ،  ای  باغبا ن خوش آمدی

قـــفـل ِ شــرارت را شکــن  ،  بـنـد ِ اِسـارت را  شکن

تخـــم ِ حَـقــارت را شکــن ،  شــیر ِ ژیان خوش آمدی

بشکن  که بشکن  بشکنست ، هر آنکه دشمن با زنست

دیــو و دَد و اهریمنست ، مُشت بر دهــان خوش آمدی

بشکـــن طلســم ِ بـــرده گی  ،  آزاد بـنـمـا  زنــده گـی

ای مظهــــر ِ آزاده گی  ،  چــون قهرمان خوش آمدی

انسـان کـن ِ حـیـوان تـویـی  ،  آدم کــن ِ انـســان تویی

کامــل کـن ِ ایمـان تویی  ،  روح و روان خوش آمدی

تاکــی خـمـوش و ، ساکـتی  ،  بی اخـتـیـار و صامتی

برخیز و شوری کن به پـا  ،  تاب و توان خوش آمدی

ای زن بیـــا حقت ســتان  ،  درد ِ دلـت را کـن بـیــان

« نعمت » برایت تــرجمان ، با هــر زبان خوش آمدی

ای زن الاهِـــــه شـــــعــر ِ من ، آیـیـنۀ پُر مهر ِ من

وِرد و طلسم و سِحــر ِ من ،  ای مهـربان خوش آمدی