استخارۀ صبغت الله

نعمت الله مختارزاده  25 جون 2009  شهر ِ اسن آلمان

رســـیـد  ،  وقـت و زمانی کـــه ، اسـتخاره کنم

به نصب کــــردن ( کـــرزی ) چنین اشـاره کنم

رســـیـد  ،  امــر ِ خـــداونــد  و ،  میدهـــم فتوا

کــه من بــــه حکـــم ِ الـهی  ،  یگـانه چاره کنم

ولــی بــه نـفـع ِ خـود و ، بر بقای منصب ِ خود

حکـایـت از قـمـر و ،  شمس و ،  از ستاره کنم

حدیث و آیـــــه  ،  کــفـایــت نمی کــنـد بـه شما

مـگــــر تـــلاوتـی  ، بــا دُهـــل و با نغـاره کنم

خـــــدا بـگـفـت مـــــرا  ،  تـــاکـه بر شما گویم

بـه پـشـتـیـبـانـیـی ( کــرزی )  ، تـرا سِفاره کنم

به دست ِ چپ زده بر شانه ام ، که ای (صبغت)

وظـیـفـه ای بــه تــو بـِسپُرده ، خــود نظاره کنم

مـقـام ِ تـُست  ،  بـــه حدّی کـــه مستقیم ، سخن

بـــه تـــو بـگـفـتــم  و  ،  انگـُشتکی  فشاره کنم

بــــرادرت کــــه زن ِ نـوجــوان ِ روسی کـــرد

اگـــر بخــواهی  ،  بــه تو نیز ، صدهزاره کنم

( نجیبکی ) کـــــه وزیــر ِ مشاور ِ ( کـــرزی )

تو گفتی ، کـُـمَکِی  بـــر گرگ ِ لاشـخـواره کنم

وگــرنــــه کــرگس و زاغ و زغـن ، نمی ارزد

به مثل ِ ( کـــرزیِّ ) بی عُرضه ، چشم پاره کنم

تــــرا گـُزیــــده فـــرستاده ام ، بـــه روی زمین

اگــــر قــبـــول بـفــــرمـایــی  ،  افـتـخــاره کنم

قبول کـــــردم و گـفـتـم کـــــه ، ای خـدای قدیر

به شرط ِ آنکــــه ز خـوبان ، حصول اجاره کنم

ولــــی هـــرآنچــــه دلـــم خواست ، میکنم آزاد

اگــــر بــــه ضِدِّ شــریـعـت بُـوَد ، کـَـــفاره کنم

خــــدا ، تشکری  از من نمـود و ، گفت ! بچیم

هــــر آنچــه خـواهی بکن ، من ترا ظـَهاره کنم

شــنـیــدی ، هموطنا !  اســتـخاره ای (صبغت)

بگـــو ، چــــه کــاری بــه این کافر ِ زَکاره کنم

همیشه  خامۀ « نعـمـت » به نقد و جولان است

کـــه انـتـقـاد ، بــه هـــر فـــرد ِ ایـن گـَواره کنم

 

گـَواره ــ گلۀ گاو