اندیشه آفتابی
یک دل آسمان شو
امید موج سرکش
دریای بیکران شو
یک شهر
قصه گوید از فصل رسیدن ها
در مورد میانجیگری وزیر خارجه امریکا در مورد انتخابات سال 1393 افغانستان...
https://www.youtube.com/watch?v=oJZxfKNwTW8&feature=youtu.be
سلیمان کبیر نوری
آیا میتوان خانم پیلای را کنیزک گوش به فرمان خواند؟!
هرباری که نام خانم ناوی پیلای را از طریق رسانه های غربی و شرقی میشنوم؛ موی بر تنم راست میشود و ناراحت میشوم.
چرا؟
این خانم محجوب و دوست داشتنی و قابل احترام که در عکس ها خانم بسیار جدی مینماید، به مسوولیت یکی از مهمترین مقام های سازمان ملل متحد (کمیسار عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد!) دست یافته و یا بصورت دقیق، توظیف و یا دقیقتر،انتصاب شده اند.
وطن فـردا و پارت را بنازم
زمـسـتان و بهـارت را بنازم
به هنگام تمـوز و فصل پاییز
گدام کشت و کارت را بنازم
هـوای دره و دشت تو قربان
ســـرود آبـشــارت را بـنازم
محمد عالم افتخار
پیشاپیش به مناسبت گشایش هرچند ظاهری ی بُن بست سخت تاریک و بسیار وخیم انتخاباتی که اخیراً وطن و هموطنان ما را در منگنه قرار داده و مانند بختک و کابوس؛ گلوگاه ها و شاهرگ های مان را درهم می فشرد؛ خدمت کلیه عزیزان هموطن اعم از مقیم و مهاجر؛ عرض شادباش دارم.
همه میدانیم که این بُن بست دهشتناک؛ ظاهراً توسط کارگزاران و مسئولان ملی!؛ ایجاد و تشدید گردید و نهایتاً با وساطت و پادرمیانی «خارجی ها» یعنی جان کیری وزیر امور خارجه ایالات متحده امریکا و مسئولان «یونما» و «آیساف» گره گشایی شد.
این؛ یعنی اینکه طبقه حاکمه افغانستان گرفتار بیچارگی و «بیماری کودکی» در سیاست و زعامت است و به ولایت و غمخواری و مراقبت و مواظبت «بزرگان خارجی» احتیاج محتومی دارد!
به دقت؛ میتوان گفت که بدینگونه افغانستان علی العجاله؛ از درغلتیدن به یک باتلاق هولناک نابود کننده سلامت و تمامیتش؛ نجات یافت و حتی درست تر؛ نجات داده شد.