شل کاله د نړيوالې ټولنې لخوا په افغانستان کې د شر او فساد او خارجي جواسيسو د حاکميت څخه د جمهوريت د ساتنې تر نامه لاندې بې دريغه ملاتړ وشو. خو پايله يې دا شوه چې په آخره کې د دموکراتيکو آزاديو هغه له پخوا رواج شوى نوم او بوي هم پاته نه شو. د ښوونې او روزنې په ډګر کې لاسته راوړنې مو هم خارجیانو چور کړې.

چرا بجنگیم و چرا باید بجنگیم؟

محمدعثمان نجیب نوشت 

ما افغانستانی ها بدون حس تعلق قومی صاحبان هیچ چیزی در کشور خود نیستیم .

مسدود شدن آموزش‌گاه ها به روی خواهران ما از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب گواه مدعای ماست.  

هر انسانی یک روزی دارد برای ورود به دنیای پر از آسوده حالی و آشفته حالی. انسان در بحبوحه‌ی ترنم ها و طراوت یا در انجماد غم ها و فرسوده‌گی ها قد می‌افرازد.

شب درهوای طره یی بویی شنیده ام

در بــزم مـاه قـصـۀ رویی شـنـیده ام

در نغـمۀ سـکـوت نـوایی نهـفـته بود

با گوش دل عجـب هیاهـوی نشیده ام

بخش اول

جنگ یعنی درگیری مسلحانه واقعی، ارادی وگسترده جوامع سیاسی است که میتوان آنرا خشونت سیاسی نیزنام گذاشت که میان دولت ها، ملت هاویا سایرگروه های دیگرانجام گردیده و با خشونت، تلفات جانی وآسیب های مالی همراه است.