سال جاری سومین سال است، که درب مکاتب و دانشگاهها به روی خواهرانما بسته است. با گذشت روزها و ساعتها امید مردم به باز شدن درب دانشگاهها و مکاتب، قطع میشود، امیدها آهسته آهسته به ترس و نا امیدیها عوض میشوند. علاوه بر آن، زنان این سرزمین، اجازهی هیچگونه کار و فعالیت دگر را ندارند. این رهبرانِ دست نشاندهای بیگانهگان، نیمی از پیکر جامعه را که زنان هستند، بیجان کردهاند.
ثبات سیاسی از افکار درون کشوری٬ که صلح پایدار بسترهای از جامعه را٬ طی کرده باشد پدیدار می شود – مدعی شدن از بیرون به مانند این میماند: که کسی مدعی زنده کردن مرده باشد. و اینکه چگونه خودرا مسیح روح الله بر اعضاء توده اسطوره کرده باشد٬ هم قابل هضم است.
انسان که برگردان نامش از عربی به پارسی همان فراموشکار و گنهکار است، به خودی خودش یکه و تنها یکی از اعجوبههای خلقت است. خلقتی که خداباوران و خداناباوران به آن دو دیدگاه به هم ناسازگار دارند.
در این رشته نوشتهها، من برای نخستین بار مواردی را افشا و نقد میکنم که سبب بدبختی تاجیکان شده اند
مبارزات ایدئولوژیکی، تاجیکان را در هر دو سوی نبرد ناتوان ساخت. پشتون چنین نه شد
حدود شصت سال پیش یک آخوند به روستائی رسید. با دیدن مسجد قدیمی آن روستا متوجه شد که مردم این روستا مسلمان هستند و با خوشحالی به نزد کدخدا رفت و اعلام کرد که می تواند پیش نماز آن روستا باشد. کدخدا که سالها بود نماز نخوانده بود و نماز جماعت را که اصولا در عمرش ندیده بود، با خودش فکر کرد که اگر به این مرد روحانی بگویم که من نماز بلد نیستم که خیلی زشت است، بنابراین بدون آنکه توضیحی بدهد، موافقت کرد.
مقالات دیگر...
- نشست دوحه: در مبانی حقوق داخلی یا سلطه آمریکایی؟
- طالبان، حقوق زنان و نشست دوحه
- غزل
- آخرین قبر (داستان کوتاه )
- به سبب محدویت وقت مواردی که برای صنعت هوانوردی کشور در برنامه دیدگاه نتوانستم بگویم!
- روزان ابری
- پیونددیالکتیکی «خوب»و«محبوب» از دیدگاه مولانا جلاالدین محمد بلخی
- Geopolitics of Afghanistan
- عمليات براي ادبيات
- «انقلاب روغن» و آموزه هایی از آن