کابل ـ د ۱۳۹۳ هـ ش کال د تلې میاشتې دریمه نېټه
داوږدې مودې تر انتظار وروسته د ولسمشریزو ټاکنو جنجالمنه پروسه د ملیوحدتحکومت د جوړولو په موافقې سره پای ته ورسېده او د انتخاباتو د کمیسیون لخوا ډاکتر محمد اشرف غنی احمد زی د ولسمشر او ډاکتر عبدالله عبدالله د اجرائیويرئیس په توګه اعلان شول. د وطن د ترقۍ ملی ګوند د ملیوحدتحکومت اعلانولو ته په ښه نظر ګوری او ډاکتر اشرف غنی احمدزی، ډاکتر عبداللهاو د هغوی مرستیالانو ته د نویو له مسئولیته ډکو دندو د نیولو مبارکی وایی او هیله کوی چې د پنځو راتلونکو کالونو په موده کې د هیواد د سمسورتیا او ملت د هوساینې په لاره کې د واحد او غښتلی حکومتي ټیم په توګهلویې بریاوې تر لاسه کړي.
نوشته فردیانا –ظریفه طبیب زاده
داستان کوتاهی ازخیانت پدر به دخترش « که با قطرات اشکم آنرا ترسیم کردم »...!!
از پشت شیشه های اتاقم به بیرون خیره میشوم ,چشمم به هر طرف که میلغزد.. همه جا در تاریکی با سکوت عجیبی رخت بسته بود , میدیدم .گویا میان مردمک های چشمم اندوهی ترس وحشتناکی آشیانه کرده است . و با یک دست ناشناسی در جستجو عدالت هستنم.
من که تلخ ترین لحظات زندگی را در همین تاریکی نیمه های شب با ترس وحشت گذشتانده بودم .نمیخواهم باز آن کابوس به یادم بیاید .همیشه تمام وجودم به لرزه میافتد . ازدنیا سخت متنفر گردیده ام ,,شاید تمام مردان چنین بی وجدان نباشند , اما پدر من نمیدانم چه نام برایش گذاشت .. .چون آن مرد که از قضا بد روزگار در شناس نامه ام نام پدر برایم زده شده بود .مردی بود , بسیارعیاش, ظالم ,بی مروت بود .وقتی شراب خورده خانه میامد . مادر بیچاره ام به بهانه با مشت ولگدش سیاه کبود میکرد.. چقدر گریه وناله شنیدم !! درگوش های هنوز هم طنین آن صدا ها با درد وافسوس ,,فغان دارند .
فقط این سکوت درون استخوانم را میسوزاند منتظر آمدن آن مرد وحشی با چشم های مست سرخ شده میبودم .باید چشم هایم راببندم ,تا بخوابم ...اه,,.نمیتوانم بلی هنوز دوازده سال از بهار زندگی ام نگذشته بود .
ھاغه چی ھیچاپه خپل کلی کی لیدلي نه وه
ھاغه چی ھیڅوخت له خپل کوره راوتلي نه وه
چاچی ټول ژوند په کورد ننه په حیاکی تیروو
له کوم پردي سره په ژوندکی ږغیدلي نه وه
علي فياض
ف.بری
این چه روزگاریست خدایادای خدا فتنـــــــه و آشوب شد بر ماروا
کی بدیدیم یــــک دمــــی آسودگی در رسیــــد بر ما بلا، اندر بلا
هر گهی راه معــــــارف برده ایم تیــغ تکفیر گشت برما هر ملا
رنج بی پایان ما بــــی دانشیسـت زیــن ضلالت بهره بردی اغنیا
