د١٣٩٢ کال د رارسيدو له امله ټولو افغانانو او د افغان دغيرتي ملت نراو ښځو، لويو او وړته د زړه له کومې مبارکي وايم٠
نه کوچيان شته،نه ئې مېلې،نه اوښان شته
نه رمې شته،نه ئې شپول شته،نه چوپان شته
دکوچيانو مېلې،ټولې ميرات ښکاري
نه سيرلي شته،نه ېې وري شته،نه جونګيان شته
بخش دوم
صدیق راهی
پارۀ از دانشمندان روانشناس د ر مورد افرادیکه به تکالیف روحی و روانی مبتلا هستند بنابر تحقیقات و ارزیابی های بس ارزشمند خویش واضح میسازند که :
" جلوگیری ودرمان بیماری های روانی ، اگر از جلوگیری و درمان بیماری های بدنی ، مهمتر نباشد ، بدون شک دارای اهمیتی کمتر از آنها نیز نخواهد بود. همچنین دشواری وخطر بزرگ بیماریهای روانی ، در مقایسه با بیماریهای بدنی ، بیشر در اینست که شخص ، ممکن است بدون آنکه خود بداند ، دچار آنها شود ، و یا از مدتها پیش دچار آن شده باشد.
یکی دیگر از مشکلات بزرگ کسالتهای روانی ، نسبت به بیماریهای بدنی ، اینست که : پاره ای از آنها ، در مرحلۀ " حد وسط " قرار دارند. بدین معنی که دستۀ از مردم یافت میشوند که از نظر روانی نه بیمار بیمارند ، که بتوان آنها را ، در بیمارستانهای مخصوصی بستری ساخت ، و نه سالم سالم اند که در زنده گانی اجتماعی وروابط خود با دیگران ، دچار اشکالاتی نشده و نیز تولید اشکالاتی برای دیگران ننمایند. و همین دسته اند که غالباً خود و اطرافیان شان ، از بیماری آنها بی خبرند ، وعموماً با کژخوئي ها وکینه توزی های خارج از اندازه ، و عکس العمل ها وعصبانیت های شدید ، پیوسته موجبات ناراحتی خودو دیگران را فراهم میسازند ؛ و خطربزرگی برای آرامش خود واجتماع بشمار میروند. " ( بر گرفته شده از کتاب " رازکرشمه ها " اثر داکترناصرالدین صاحب زمانی صفحۀ ۱۳۴)
همچنان وی در همین رابطه در همین کتاب در صفحۀ ۱۳۶ تا ۱۳۸ چنین مینگارد :
کسی از زخم هایم مرهم ناجــور میسازد
کسی هم درد را از زخم هایم دور میسازد
یکی در راه من بی مدعایی آب می پاشد
یکی هم بهر دفن ام هر کجایی گور میسازد
دو تا آدم با هم ــ در نبرد هیچ و پوچ هستند
دو تا شیطان... به قلبم زخمۀ ناسور میسازد
محمد عالم افتخار
به حیث پیشکش:
تقدیم اثر بسیار بکر، غنی، جذاب و چندین بعدی ی «نگاهی به روانکاوی زن ستیزی به بهانه روز جهانی زن» تتبع، تألیف و نگارش محترم نادر نور زایی (روانشناس بالینی) که به نظرم انحصاراً ویب سایت گفتمان نشر نموده است؛ شاید بتواند غیابت یا غفلت اینجانب در تجلیل و تذکار و قبض و بسط از روز 8 مارچ ـ روز همبسته گی مبارزاتی جهانی ی زنان برای احقاق حقوق انسانی و احیای مقام شایان اجتماعی و فرهنگی شان را؛ به نیکویی جبران نماید.
من به بسیار احترام؛ مراجعه 100 در صدی به این نگارش و تألیف ارجمند را به همه مردان و زنان و جواندختران و جوانپسران و کلیه نوجوانان کشور مشمول هردو جنس و حتی برای ملاها و متنفذان و کلان شوندگان قومی، قبیلوی، سیاسی و اداری، قضایی و قانونگذاری، تعلیمی و تربیتی؛ و پیران و میران و مرشدان و مقلدان شان صمیمانه توصیه میدارم و اطمینان میدهم که همه هم؛ چیز های فراوان از آن حصول خواهند کرد و خیلی هم به لحاظ روانی و رفتاری اثرات مثبتی خواهند پذیرفت!
کودک من
در جیبهای ملاعمر و عمران خان
آخرین فتوایی بود در مساجد
و گردههایی از باروت
در واسکت انتحاری برادرت
