به فحـوای تبسم هـر که را بینی غمی دارد
در اوج شـادمانی چـشـم تـر از ماتمی دارد
اسـیرعـشـق از درد فـراق هـرگز نمی نالد
خوشا گریک نفس با دلستان خوددمی دارد
نگار من اگر ازلطف بخشد بوسه ای گاهی
مـیان نـازنیـنـان خـویشـتـن را حـاتمی دارد
ښه شوله رقیبه ، چی په تنګ دی کړم
خوښ نه شی بیځایه ، چی په څنګ دی کړم
تا خو ورکولم , خو زرغون دی کړم
غټ دی کړمه ، ھسک دی کړمه، دنګ دی کړم
شهر کوبانی و شهروندان رزمنده و آزادۀ آن از زن و مرد، تبدیل به سمبول پاکبازی، از خود گذشتگی و آزادیخواهی بشریت آزادیخواه در سراسر جهان شده است. مردم کوبانی در دفاع از آزادی و هستی شان و در دفع ارتجاع هار اسلامی و حامیان منطقه یی و جهانی آن در این مدت جانانه رزمیده و اسطوره آفریده اند. حدود سه هفته است که زنان و مردان کوبانی با رشادت تمام و قهرمانانه در مقابل یکی از مخوف ترین نیروهای دست ساز پروژۀ "دموکراتیزاسیون" کشورهای سرمایه داری در رأس امپریالیسم امریکا و متحدین منطقه یی آن در سوریه، برای دفاع از زنده گی و شأن و حرمت انسانی خویش در حال جنگ اند.
با کوبانی و برای کوبانی
محمد عالم افتخار
چهار سال پیش؛ قبل از اینکه عازم هندوستان شوم؛ پیهم می شنیدم؛ آنانی که در کشور های خارجی به ویژه ممالک غربی مهاجر شده اند؛ از رهگذر جوانان و نوجوانان دختر و پسر خویش؛ گرفتار مشکلات طاقت فرسا و روانسوزی می باشند؛ اکثراً دختران و پسران جوان در محیط های "بی بند و بار" خارج؛ از چوکات اخلاقیات و رسوم خانواده گی افغانی خارج گردیده؛ منجمله ضوابط شرف و ناموس را خوار داشته به انواع انحرافات و مفاسد اخلاقی آغشته گردیده به شراب خواری و استعمال مواد مخدر گوناگون اعتیاد پیدا کرده اند.
اینگونه؛ اتوریته اغلب پدران و مادران و بزرگان فامیل بر جوانان و نوجوانان زایل گردیده معاشرت های دختران با پسران و قرار و مدار و ازدواج و غیره شان بدون اذن و ارزیابی و تصویب والدین و اولیا صورت می گیرد که اکثراً به سرانجام های وخیم و دردناک منتهی میگردد.
فراتر از این؛ عصیان جوانان و نوجوانان علیه عقاید و باور های بزرگان و سنن و عنعنات اجدادی به یک امر همه گیر مبدل شده و اِعمال فشار و امر و نهی بزرگان؛ چه بسا به عکس العمل های خش جوانان و نوجوانان تا سرحد خود کشی و دیگر کشی منتج میشود و به وقوع تراژیدی های وحشتناک منجر میگردد.(1)