به استقبال از مضون قصاید شیوای شخصیت های در خور تقدیر استاد (فضل) و آقای (ضیایی) جوان نو اندیش و آینده نگر

فردوسی

نظم (فردوستی) برد گوشواره بر گوش قمر        شعــله میریــزد به خــاشــاک جــهــالت مستمر

دفتر شهنامـــه خوانم چـــشمشه ی آب زلال         جرعه نوشش میرود  تا  چرخ گردون در سفر

بـــی نیاز از افسر و تاج و کلاه سروریست        جیب همت پر نمــــی گــــردد به نقد سیم و زر

قــدرت حــرفش به گـوش دل رساند این پیام        زنده ســـازد مرده ی صـــد ســاله یکبار دیگر

در نـبرد و رزم رستم خون چکد از کلک آن       شوخــی رنگ شفق زان است در شام و سحـر   

در گــــلستان سخن از عــــرش مـی آید سفیر       بلبل بیدل کــشد آهــی که ســوزد خشک و تـر

(سفر سال 1387 خورشیدی)

باد سنبله در گمرک اسلام قعله به سروکلۀ آدم شلاق می زد. بعد از مهر خروجی به گمرک داغارون ایران رفتم. خوشبختانه که کار مهر دخولی و تهلاشی آسان گذشت. از آنجا به سوی مشهد به راه افتادم. راه‏رفتن در کوچه و خیابان مشهد برایم تازه نبود؛ اما گاهی آدم از تکرار خاطرات پیشین لذت می‏برد. بیاد سفرهای گذشته، خاصه ایام مهاجرت باردیگر در شهر و مناطق تفریحی مشهد چکر زدم. 
ساعت 10 صبح روز اول عید رمضان که مصادف بود به 10 میزان 1387 خورشیدی  از 30 متری طلاب به سوی آرامگاه فردوسی در شهر طوس رهسپار شدم. باغ آرامگاه حماسه سرای بزرگ خراسانی پر از مسافر بود. مثل این که بیشتر شان زوار بودند. مردم ایران به عیدهای روزه و قربان علاقۀ چندانی ندارند. جشن بزرگ ایرانیان جشن نوروز و یا عید نورز می‏باشد. مردم با استفاده از رخصتی عید روزه به میله و گلگشت رفته بودند.

رسول پویان

لبت چـو بـرگ شـقایـق گل گلاب بود

تبـســم نمکـیـن کــوزۀ شـــراب بــود

تــو نـقــش مـوقـلـم کارهـای بهـزادی

و یـا پـری بـه مثل در میان قـاب بـود

خیال موی توهرشب زند به دل چنگی

زشام تا به سحر هی به پیچ و تاب بود

محمد عالم افتخار

بنیاد روشنگری «گوهر اصیل آدمی» نظر به ملاحظات و مشورت هایی؛ مصمم است که مِنبعد در میانه مقالات نسبتاً ثقیلِ بیشتر متکی بر مقولات و مفاهیم علوم دقیقه؛ پاره ای از موضوعات متفرقه ولی دارای اهمیت بزرگ و برجسته را؛ چه با تتبع و ارزیابی خود و چه به طور انتخابی؛ از قلم و همت دانشمندان روشنگر هموطن؛ به بال امواج سپرده خدمت هموطنان پیشکش نماید.

با اینکه پیشتر هم این سنت وجود داشته است ولی از اینکه موارد اینچنینی؛ ناگزیر همراه با مقالات اساسی؛ می آمده؛ حجم مقالات را زیاد کرده و موجب دشواری هایی در خوانش متون میگردیده است.

بازهم چشم به راه نظرات و انتقادات گرانبهای هموطنان عزیز صاحبدل و صاحب نظر میباشیم.

ازدواج «مقدس» با سگ: