سیموسی عثمان هستی

می زاید تاریخ وفلکلور

ولی نمی  زنند  زور

تاریخ سازمی رودبه گور

تاریخ نویس می نشیند کنده برزانودرتنور

تاریخ خوان می خواند

بازمیگوید

مورخ ابق زایده یابور

پیش بعضی کشمش پندانه یکیست

درحالیکه  نمی داندماهی درآب است

خرگوش درگشتزارداردزیست

بداهه ای اهدا به همه  ای مادران

دیریست که مادری ندارم
...بازوی توانگری ندارم
بالِ وپرِ زندگی شکسته
جزخاطرِ پرپری ندارم
من گمشده ایدیارِ عشقم

                                                                           قسمت دوازدهم

                    با تعجب وحیرت دریافتم که درین روز های واپسین گیچ ترین وبی عُرضه ترین انسان ، آقای همایون بهأ قلم بدست گرفته وخصمانه نوشتار عاری از حقایق را در مورد من انشأ کرده ودرتار نمای " خاوران " به نشر سپرده است. چونکه دروغ های بیشماری درین مقال موصوف وجود دارد لازمی میدانم تا بر آن تمسک نموده وبا منهمک نمودن ذهنم میخواهم ویرا که شریک جرم خواهرش خانم ثریا بهأ در قسمت نوشتن کتابی بی هیچ وپوچ ومبتذل " رها در باد " میباشد به ستیژ مناظره و مباحثه بکشانم تا توانسته باشم واقعاً حقایق را از   "زیر آوارتاریخ "بیرون بکشم وچهرۀ واقعی این تبهکاران پر از تزویر وریأ را باردگر بی نقاب وبی پرده بسازم.

              زرتشت چه خوب گفته است که:

              " ای کژاندیشان !

                همۀ شما و همۀ آنهایي که

                با خیره سری شما را می ستایند،

               دارای سرشت زشت ونادرست و خودستا هستید،

               واین کردار فریبکارانه است

               که شما را در هفت کشور، به بدی

               زبانزد کرده است. "

                                                                           بند(۳) سوم ازسرود(۳۲) سی و دوم گاتها .

            ویا در بخش دگر در مورد همین دروغگویان بی فضیلت باز چنین میگوید :

از پوهندوی شیما غفوری

هوطنان عزیز،

 از مصیبتی که دامنگیر زنان افغانستان است همه ما به خوبی اطلاع داریم. هر روز از برکت امکانات جدید خبر رسانی از خشونت های رنگارنگ و بیمانند در مقابل زنان افغانستان به حیرت می افتیم و رنج میبریم.

به نظر من  بی عدالتی و خشونت در قبال زنان پدیدۀ است که در اثر تراکم بی تفا وتی های اجتماعی، بیسوادی مضمن و عا م ، رشد نا موزون شهر ها و دهات، خشونت های سیاسی، عد م درک درست از ابعاد ومفهوم دموکراسی،  تنگ نظری و برداشت کلیشه ای از دین، مریضی های روانی، فقروتنگد ستی، جنگ، بی امنیتی، ،ترس ازبی ثباتی  اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و  آیندۀ مبهم و نامعلوم، که هریک عمر طولانی دارند، در کشور ما جان گرفته و خط سیر صعودی را میپیما ید. د ر تعمیل خشونت بالای زنان تنها مرد ها مقصر نبوده، بلکه زنان هم سهم برجسته ایرا ایفا مینمایند. از اینرو باسواد سازی، تعلیم و روشنگری زنان و مردان میتواند، کمک بزرگی در راۀ کاهش خشونت و ایجاد عدالت اجتماعی بین افغانان باشد.

خوانندۀ که این سطور را مطالعه مینماید، شخصی است که از لحاظ تعلیم وتحصیل در صدر جامعۀ ما قرار دارد. مرا باور بر این است که هر فرد تحصیل کرده ای کشور در ساحه