په ډیرې خواښینۍ می خبرترلاسھ کړچی دھیوادسترنومیالي،وطنپال اوملي شخصیت محترم عبد الرحیم ھاتف دفانی نړۍ څخھ دتل لپاره سترګي پټې اودارالبقاته ئی رحلت وکړ.زه په داسی حال کی چې ارواښادھاتف صاحب ته د لوی خدای له درباره جنتونه غواړم،دده کورنۍ،دوستانواوټول افغان ملت ته ددې سترغم دزغم غوښتونکۍ یم.

انالله واناالیھ راجعون.

و لې له مونږاخلې ټول دسرسړي

یو یولتوې، تول مخور سړي

مرګه!داټیت سرې سړي ټول بوزه

نورله مونږه مه وړه،شملورسړي

سوال درته کوم،مرګه زاري کوم

مه وژنه زمونږوطنپرورسړي

بسم الله الرحمن الرحیم
عبد الرحیم هاتف سیاستمدارحلیم

الحاج امین الدین «  سعـیـدی- سعيد افغاني »

مدیر مرکز مطالعات ستراتــیــژیکی افغان

ومسؤل مرکزفرهنگی دحق لاره- جرمنی

 «كل نفس ذائقة الموت وإنما توفون أجوركم يوم القيامة فمن زحزح عن النار وأدخل الجنة فقد فاز وما الحياة الدنيا إلا متاع الغرور» (سوره آل عمران : آیه ۱۸۵ ) ( هر نفسى چشندهء مرگ است وجز اين نيست كه مزد خويش را تمام داده خواهيد شد در روز قيامت، پس هر كه از دوزخ دور داشته شد وبه بهشت آورده شد هر آئينه به مراد رسيد وزندگى دنيا جز بهره فريبينده بيش نيست). همچنان پروردگار با عظمت در سوره ( لقمان آیه :۳۴ ) « ميفرمايد:« وما تدرى نفس ماذا تكسب غدٱ وما تدرى نفس بأى أرض تموت» ( وهيچ شخصى نمى داند فردا چه كار خواهد كرد و هيچ كسى نميداند كه به كدامين سر زمين خواهد مرد). وباز هم میفرماید : « فإذا جا ء أجلهم لا يستاخرون ساعة ولا يستقدمون» ( چون وقت مقرر أجل فرا رسد ، نه ساعتى پيش رود ونه به تاخير انداخته ميشود ) .

با تآسف فروان خبر وفات دانشمند شهیر کشور، سیاستمدار حلیم و بزرګ کشور عبد الرحیم هاتف را دریافتم.
 اینک به پاس دوستی وشناخت که ازین دانشمند و شخصیت بزرګ کشور داشتم و دارم صرف غرض ادای حق دوستی وشهادت خیر و بزرګی ووطن دوستی ایشان دو سرګذشت کار دیپلوماتیک آنرا با شما شریک می سازم . امید وار هستم به نحوی ادای وجیبه نموده باشم .

از پوهندوی شیما غفوری

چلچراغ او نگردد رهنمایی زندگی

تا به قلبم شمع آزادی نگردد مشتعل

گر مرا قمچین کند چون طفل نادان د یو نفس    

کی توانم لاف آزادی زنــــم با اهـــل دل

کسب آزادیست مشکل، حفظ آن مشکل تر است

تا به کــــی بی فــکـــر و علم،از پی گـفتــــــار دل

اسحاق "ثنا"

چه خوش صداست به گوشم صآدای ازآدی       چــه روح نواز بود دایما ندای آزادی

ز هر چه مخمل دیبا و فرش پرنیان و پـرند      خوش است نرم و صفا بوریای آزادی

چـه بهتر است تن و جان و مال و هستی ما       اگــر رود بـــرود در بقـــــای  آزادی